Mostra di bonci alessandra

Commenti:

Con la mostra pittorica di Bonci Alessandra dal 27 Novembre 2010 al 09 Dicembre 2010, alla “Art Gallery Santa Teresa, Corso Mateoltti 43, Fano”, ancora una volta si mettono in evidenza i problemi della societa` moderna e i valori della civilta` contemporanea .

A. Bonci e` nata a Fano nel 1963 ed ha conseguito il diploma nelle arti figurative nel 1981.

Dipinge e contemporaneamente si dedica alla creazione di gioelli e piccole sculture e dal 2000 si occupa esclusivamente di pittura, sua grande passione.

Per i successivi dieci anni segue un suo percorso personale di ricerca e creativita` artistica. Creativita` artistica che corrisponde ad un processo complesso ed ha come punto di partenza un’ idea o un’ immagine o un elemento figurativo attraverso cui la pittrice si esprime. Da questo punto in poi l’ elaborazione dell’ immagine, l’ evoluzione ed il suo perfezionamento seguono sempre un percorso mai scontato . Lo scopo conclusivo di tale processo e` il raggiungimento qualitativo a livello di tematica, problematica e mezzo espressivo (con il termine “mezzo espressivo” mi riferisco a elementi come la tecnica, l’ interpretazione della stessa, la costruzione dell’ immagine, le influenze ecc.).

L’ uso di diversi elementi pittorici, la loro organizzazione nello stesso insieme, l’ estensione del loro uso, le tecniche, le influenze, la formazione dell’ immagine, tutto fa parte della ricerca di un equilibrio interiore fra tematica e mezzo espressivo. L’automatismo nella creazione artistica, cosi come la creazione puramente  schematica possono formare “la materia grezza” dell’ artista sul piano delle idee ed elaborazione di mezzi e possono costituire una fase di passaggio verso la maturita` di un insieme di opere. Le piu` volte per produre una rica e matura unita` di opere, dovra` esistere una maggiore elaborazione (mediante esperimenti) delle opere artistiche citate.

 Nel infinito del suo ambiente la Bonci costruisce  con il suo linguagio l’apagamento nello spazio e nel tempo del anima feminile . Il risultato e` surreale, astratto, divino, cioe` metafisico. De Chirico  dice “la metafisica e` la forza del naturale”. Cosi` come appaiono naturali le figure feminili della pittrice, figure avolte nel mistero di un mondo che non si lascia penetrare. E lo spettatore guarda ammutolito quell’ universo cosi` vicino eppure cosi` lontano. Quelle forme di donna curvilinee, vestite di veli sono creature che cercano di resistere per conquistare l’ egualianza  cosi` agognata. Sono donne che ti osservano per trasmettere la loro protesta silenziosa. Esse sono donne di ieri come di oggi sempre alla ricerca  di equilibrio nell’immenso azzurro del mare. Nelle opere della Bonci gli ochi  sono il mezzo che conduce dal consapevole all’ inconsapevole tra equilibrio ed estasi e le sensazioni si intrecciano silenziosamente con gli impulsi dell’ anima. La personalita` dell’ artista traspare ovunque e da ogni dove mette in evidenza il messaggio che percore ogni sua opera.

Le poche ma profondamente  studiate presenze della pittrice sulla scena artistica dimostrano che la grandezza di un opera deriva dalla liberta` ed elasticita` del movimento nella societa` cosi` che ogni scelta ha lo scopo di catturare il “momento” e l’ aspetto soggettivo diventa aspetto generale della vita.

 

Critica di Diamantis Zissis                                      Atene Dicembre 2010

---

postato da Zissis - lunedì 20 dicembre 2010 alle ore 23:34

Με την έκθεση ζωγραφικής της Bonci Alessandra στην αίθουσα τέχνης «Art Gallery Santa Teresa, Corso Matteotti 43 Fano» της Ιταλίας, από 27 Νοεμβρίου 2010 έως 09 Δεκεμβρίου 2010, η Τέχνη για μια ακόμη φορά Προβληματίζει την σύγχρονη κοινωνία και τις αξίες του σύγχρονου πολιτισμού της.
Η Bonci γεννήθηκε στο Fano το1963 και απέκτησε το δίπλωμα στις εφαρμοσμένες τέχνες το 1981.
Ζωγραφίζει παράλληλα με την δημιουργία έργων κοσμήματος (διακοσμητικής και μικρογλυπτικής) και το 2000 ασχολείται αποκλειστικά με
το μεγάλο πάθος της την ζωγραφική ,κατόπιν στην δεκαετία ακολουθεί την προσωπική της διαδρομή, εκείνη της
ζωγραφικής διερεύνησης και της καλλιτεχνικής της δημιουργίας.
Καλλιτεχνική δημιουργία που αντιστοιχεί σε μια πολυσύνθετη διαδικασία και έχει ως σημείο εκκίνησης μια ιδέα και μια εικόνα (η εικαστικό στοιχείο) που την εκφράζει. Από εκεί και πέρα όμως, η επεξεργασία της εικόνας, η εξέλιξη και ο εμπλουτισμός της είναι σχεδόν πάντα ένα βήμα εκ των ουκ άνευ. Ο απώτερος σκοπός σε μια τέτοια διαδικασία είναι η επίτευξη κάποιας ποιότητας σε επίπεδο θεματικής και προβληματισμού, σε συνδυασμό με την ιδανικότερη απόδοση αυτών σε επίπεδο εκφραστικού μέσου (με τον όρο «εκφραστικό μέσο» αναφέρομαι σε στοιχεία όπως τεχνική, τεχνοτροπία και επιρροές, κατασκευή εικόνας κλπ).
Είναι συνειδητή επιλογή η επεξεργασία της εικόνας και του εκάστοτε εικαστικού θέματος με τέτοια «εργαστηριακού» τύπου συναισθηματική αποστασιοποίηση από το έργο, πέρα από στοιχεία αυθορμητισμού, «αυτοματισμούς» και αναζήτηση «στιγμιαίων εμπνεύσεων». Η χρήση των διαφόρων εικαστικών στοιχείων, η οργάνωση αυτών σε ένα σύνολο, η ίδια η έκταση της χρήσης αυτών, οι τεχνικές, οι επιρροές, η κατασκευή της εικόνας, όλα υπάγονται στις απαιτήσεις της αναζήτησης μιας εσωτερικής ισορροπίας μεταξύ θεματικής και εκφραστικού μέσου. Ο αυτοματισμός στην καλλιτεχνική δημιουργία, όπως και η αμιγώς σχηματική και εννοιολογικά αδιάφορη δημιουργία ως πειραματισμός, σήμερα μπορούν να αποτελέσουν την «ακατέργαστη, πρώτη ύλη» του καλλιτέχνη σε επίπεδο ιδεών και επεξεργασίας μέσων. Μπορούν επίσης να αποτελέσουν μια φάση μετάβασης στην διαδικασία ωρίμανσης μιας ενότητας έργων. Τις περισσότερες φορές πάντως, για να υπάρξει τελικά μια ποσοτικά αλλά και ποιοτικά πλούσια και σχετικά ώριμη ενότητα, θα πρέπει να υπάρξει και μια περαιτέρω επεξεργασία (μέσω πειραματισμών) του εν λόγω εικαστικού έργου.
Η Bonci βρίσκεται σε ένα πεδίο (το δικό της) ,που είναι μια έκταση χωρίς όρια , εκεί όπου διερευνά τα συνειδητά όρια του χώρου, όρια που χαρακτηρίζονται από μια συγκεκριμένη ονειρική οδό.
Η Bonci αναζητά να δομίσει με μια δικιά της εικαστική γλώσσα το πλήρωμα της γηναικίας ψυχής μέσα στον χώρο και στο χρόνο.
Το αποτέλεσμα περιέχει το υπερφυσικό, το αφηρημένο, το αιθέριο δηλαδή μεταφυσικό.
Η μεταφυσική είναι το όργανο που διατρέχει τους ορισμούς του όντος με επίγνωση της ενότητάς του και ταυτότητάς του.
Συμφωνώ με τον de Chirico που λέει «η μεταφυσική είναι η δύναμη που έχει το φυσικό». Η Bonci θέλοντας να φθάσει στην μεταφυσική ζεί μέσα σε μια αφηρημένη ελπίδα , που σαν αποτέλεσμα έχει να αισθάνεσαι μειωμένος και τελικά να φτάνεις στην σιωπή.
Οι γυναικείες μορφές με τα καμπυλόγραμμα σχήματα και πέπλα , είναι
πλάσματα που προσπαθούν να αντισταθούν, προκειμένου να αποκτήσουν
την επιθυμητή ισότητα στην οποιαδήποτε κοινωνία που ανήκουν.
Γυναίκες που σε παρατηρούν και προσπαθούν να σου μεταβιβάσουν την
δικιά τους σιωπή διαμαρτυρίας . Γυναίκες , μητέρες , σημερινές που ακροβατούν στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Στα έργα της Bonci η όραση αποκτά νόημα, εκεί η όραση γίνεται όχημα μεταξύ του συνειδητού και του ασυνείδητου, μεταξύ της ισορροπίας και της έκστασης. Όλες οι αισθήσεις πλέκονται σιωπηλά με τα ερεθίσματα της ψυχής της νομοτέλειας του όλου, που υπάρχει στον χώρο των μυθικών διαστάσεων.
Δεν θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης είναι υποχρεωμένος να παρουσιάζει στο κοινό καλλιτεχνικό έργο που να χαρακτηρίζεται από κάποια «πρωτοτυπία», οφείλει όμως να παρουσιάζει καλλιτεχνικό έργο με προσωπικότητα όπως το έργο της Bonci που είναι έργο καλλιτεχνικό με διάχυτη την προσωπικότητα της καλλιτέχνιδας .
Το περιβάλλον που η Bonci κατασκεύασε με αυτήν την ενότητα των έργων της είναι ένας χώρος αφιερωμένος στο πνεύμα του ανθρώπου και της τέχνης, που μηνύει υποβλητικά ότι κάθε χώρος, σχήμα, δομή, αντικείμενο και εικόνα αποτελούν για τον καλλιτέχνη την πρόκληση να πολλαπλασιαστεί η ιδιότητά τους , έτσι ώστε η σημασία εκάστου να συμπληρώνεται από τις επάλληλες αναγνώσεις των μεταξύ τους σχέσεων.
Οι λίγες αλλά μελετημένες σε βάθος εμφανίσεις της Bonci στην καλλιτεχνική σκηνή αποδεικνύουν ξανά ότι τα ίχνη των βημάτων δεν συντηρούνται, ούτε η σημασία τους μεγεθύνεται από τα πολλά πατήματα στο ίδιο σημείο, αλλά από την ευλυγισία και ελευθερία κίνησης στον κοινωνικό χώρο,ώστε η κάθε επιλογή της σκοπιάς να συλλαμβάνει το σήμερα μέσα στο όλον του χρόνου και η υποκειμενική όραση να μετατρέπεται σε καθολική όραση της ύπαρξης.

Διαμαντής Ζήσης
 

---

postato da Zissis - mercoledì 26 gennaio 2011 alle ore 13:14

Per poter commentare gli eventi devi essere un utente di IoArte!

Se sei un utente iscritto a IoArte devi prima effettuare il login!
Altrimenti iscriviti a IoArte, l'iscrizione è veloce e completamente gratuita.